اغلب کسانی که گیاه‌خوار هستند گیاه‌خواری را انتخاب کرده‌اند. بعضی برای اینکه تصور می‌کنند گیاه‌خواری سلامتی آنان را تضمین می‌کند، بعضی به دلایل اخلاقی، بعضی هم اصلا گوشت دوست ندارند. اما اینکه انسان تحت تأثیر یک وضعیت روانی از گوشت‌خواری امتناع کند و نسبت به دیگر انسان هایی که گوشت می‌خورند نیز احساس انزجار پیدا کند موضوع متفاوتی است. «گیاه‌خوار» روایت انسانی است که تحت تأثیر خواب‌ها و شرایط روحی و روانی‌اش به یکباره گیاه‌خوار می‌شود. اما این همه ماجرا نیست. گیاه‌خواری او بخشی از یک حرکت اساسی در روان او بر خلاف جهت تکامل موجودات است. او یک روند معکوس را طی می‌کند تا به تدریج از انسانی که گوشت‌خوار است به یک گیاه که با فتوسنتز انرژی مورد نیازش را کسب می کند تبدیل شود. توصیف وضعیت‌های روانی ناهنجار و خشونتی که در برخی بخش ها روایت شده گاه آزار دهنده است. اما احتمالا برای مخاطبان رمان‌های روان‌شناسانه نامأنوس نخواهد بود.
این رمان که برنده جایزه بوکر ٢٠١۵ در بخش خارجی است و توجه بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرده است را می‌توان در شمار رمان‌های روان شناسانه با روایتی تقریبا سوررئال دانست. نویسنده آن خانم هان کانگ اهل کره جنوبی است که با انتشار چهار اثر توانسته جوایز متعدد ادبی را به خود اختصاص دهد. ترجمه این اثر را مهلا سادات عرب با استفاده از ترجمه انگلیسی به انجام رسانده و ناشر آن نشر آناپتا است. نمی توان گفت ترجمه فوق العاده و لذت بخشی است اما در شمار ترجمه‌هایی که نمی توان آن‌ها را خواند نیز نیست. این رمان کوتاه برای کسانی مناسب است که فضاهای انتزاعی، نامأنوس در رمان و چشم انداز تیره در روایت داستانی را می‌پسندند.
