برخی نوشتن داستان کوتاه را تمرینی برای نوشتن داستان بلند یا رمان می‌دانند. در دوران جدید، که همه چیز مختصر شده است، این دیدگاه نیز می‌تواند محل تردید باشد. داستان کوتاه در روزگار ما مهم‌تر از آن است که بتوان نوشتن آن را تنها به‌عنوان تمرین یا به‌اصطلاح دست‌گرمی برای نوشتن داستان بلند قلمداد کرد. اینکه ما پس از عبور از دورانی که در آن آثاری مهم و برجسته در ادبیات داستانی خلق شده دوباره به داستان کوتاه روی آورده‌ایم جای تأمل دارد. رونق دوباره داستان کوتاه در ادبیات را در روزگار ما می‌توان بازگشت به گذشته‌ای دانست که در آن حرف‌های مهم و اساسی در قالب داستان‌های کوتاه بیان می‌شد. در فرهنگ ما اغلب این داستان‌ها به شعر یا لااقل با چاشنی شعر ساخته می‌شد. بسیاری از ضرب‌المثل‌ها که هنوز در فرهنگ عامه رایج است یکی از این داستانک‌ها را در دل دارد. اما این یک بازگشت ساده به گذشته و عقب‌گرد نیست. در روزگار ما داستان‌های کوتاه سبک دیگری دارند، لحن دیگری دارند و شاید اساساً چیز دیگری هستند.
سوفی کینگ نویسنده‌ای که تجربه نوشتن در مجلات معتبری همچون تایمز، نیویورکر و… را دارد، نوشتن داستان کوتاه را تجربه‌ای مستقل و بسیار جذاب می‌داند. او که خود به راهنمایی سردبیری کارکشته نوشتن داستان کوتاه را آغاز کرده است، حالا پس از سال‌ها نوشتن اندوخته‌هایش را از بایدها و نبایدهای نوشتن داستان کوتاه در قالب کتابی نسبتاً مفصل به علاقه‌مندان عرضه کرده است. او میان‌برهایی را که آموخته و فنونی که راه نویسنده‌ها را برای موفقیت کوتاه می‌کند در این اثر گرد آورده تا کسانی که استعداد و علاقه کافی برای این کار دارند راهی هموارتر بپیمایند و راحت‌تر و زودتر به مقصد برسند. «نشر آن‌سو» این کتاب با ترجمه روان و خواندنی سلما رضوان‌جو در شمار مجموعه کتاب‌های آموزش نویسندگی منتشر کرده است.
